ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ ပူေဇမိ၊ပူေဇာ္ပါ၏။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္ကို။ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
* ဗုေဒၶါ ေမသရဏံ အညံ နတၳိ။
* ဓေမၼာ ေမ သရဏံ အညံ နတၳိ။
* သံေဃာေမ သရဏံ အညံ နတၳိ။
ဗုေဒၶါ= ျမတ္စြာဘုရားသည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= ဘုရားမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။
ဓေမၼာ= တရားေတာ္ျမတ္သည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= တရားမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။
သံေဃာ= သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းသည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ=ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= သံဃာမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။
-အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္-
*၁*အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္
ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ ““သီတင္းသံုး””ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔ကို ““ရဟန္း
တို႔””ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္
ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။
*၂*ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔
႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္း
ငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာ
ေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ““ငါ၏႐ုပ္သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု
႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
*၃*ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေ၀ဒနာသည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေ၀ဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ေ၀ဒနာ၌
ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ေ၀ဒနာ
သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ
ျဖစ္၏။ ““ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ေ၀ဒနာ၌
ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
*၄*သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ရဟန္းတို႔ သညာသည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
သညာသည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္””ဟု သညာ၌ ေတာင့္တ
မႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱ
မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ““ငါ၏သညာ
သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္””ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
*၅*သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔သခၤါရ
တို႔သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ဤသခၤါရတို႔သည္ နာက်င္
ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ
ကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္
သတည္း””ဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ
၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ““ငါ၏သခၤါရတို႔သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစကုန္သတည္း””ဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို
ရလည္းမရ။
*၆*၀ိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔၀ိညာဏ္
သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ နာက်င္ျခင္း
ငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏
၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ၀ိညာဏ္၌
ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔၀ိညာဏ္
သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။
““ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏၀ိညာဏ္သည္
ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ၀ိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရလည္းမရ။
*၇*ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္
ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။
မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို
““ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊
ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ “အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
*၈*ေ၀ဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္
ဘုရား။ မျမဲေသာေ၀ဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာ
ေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲ
ေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ေ၀ဒနာကို ““ဤ
ေ၀ဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါျဖစ္
၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္း
ငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္
ဘုရား။
*၉*သညာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို
““ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါျဖစ္
၏၊ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
*၁၀*သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔
ကို ““ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ
တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္
“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။
မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
*၁၁*၀ိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ၀ိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ၀ိညာဏ္ကို
““ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္
ငါျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု
႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ
အသွ်င္ဘုရား။
*၁၂*ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္
ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊
အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ
႐ုပ္ကို ““ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္
ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ” မဟုတ္””ဟု
ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။
*၁၃*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေ၀ဒနာကို ““ဤ ေ၀ဒနာသည္
ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ
ေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ” မဟုတ္””ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
*၁၄*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ““ဤသညာသည္ ငါ့
ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤသညာ
သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္””ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္း
မွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
*၁၅*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ““ဤသခၤါရတို႔
သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္
ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္ကုန္””
ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။
*၁၆*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ၀ိညာဏ္ကို ““ဤ၀ိညာဏ္သည္
ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ
၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္””ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
*၁၇*ရဟန္းတို႔ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ
အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေ၀ဒနာ၌
လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရ
တို႔၌လည္းျငီးေငြ႕၏၊ ၀ိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊
ျငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္
(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္
ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) ““လြတ္ေျမာက္ျပီ””ဟု အသိ
ဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ““ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္
ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊
ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ””ဟု
ေဟာေတာ္မူ၏။
*၁၈*ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ
စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာ
ေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္
မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေ၀ါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။
အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။
(သုတၱံတရားေတာ္မ်ား စာအုပ္မွတဆင့္တင္ျပပါသည္)
